Kees is geboren met 24 weken en 5 dagen en werd daardoor extreem prematuur genoemd. Mijn vriendin Birgit kreeg in de nacht van 30 oktober 2019, wat achteraf bleek, weeën. Ze was toen precies 24 weken zwanger. We belden onze verloskundige en zij stuurde ons direct naar het ziekenhuis. Eenmaal daar aangekomen bleek de bevalling al begonnen te zijn. Wij waren in totale shock en begrepen niet hoe dat zo opeens kon gebeuren.
Helaas was er geen tijd om te beseffen wat er echt aan de hand was, want een uur later zaten er twee kinderartsen en twee gynaecologen in onze kamer. De artsen vroegen ons of wij voor actief beleid wilden gaan of voor comfort.
Actief beleid hield in: we gaan voor het leven en daar gaan de specialisten alles aan doen, binnen het menselijke. Dat hield ook in dat Birgit weeënremmers zou krijgen en longrijpingsprikken voor de baby. Ook was bedrust essentieel. Het andere beleid was comfort. Dit hield in dat er niets zou worden gedaan door de specialisten en dat onze zoon zonder lijden zou overlijden. Ondanks alle risico’s hebben wij gekozen voor actief beleid. Mede door deze keuze heeft Kees nog vijf dagen veilig in de baarmoeder van mijn vriendin gezeten.
Op maandag 4 november 2019 om 02.09 uur is onze zoon Kees geboren. Kees was 29 cm en woog 770 gram. De eerste dagen gingen goed. Maar Kees kreeg helaas een dubbele longontsteking door een agressieve bacterie. Toch bleef Kees vechten voor het leven. En wij vochten met hem mee. Zo ook alle verpleegkundigen en kinderartsen van de afdeling Neonatologie. Ondanks zijn gevecht, de medicatie, de liefde en de goede zorgen, bleken de longen van Kees te beschadigd. Dit kwam door de beademing. Deze heeft constant met te veel druk zuurstof moeten pompen in de longen van Kees om hem in leven te houden. Zijn longen konden daardoor niet goed rijpen en herstellen. Hierdoor is onze zoon Kees op 13 december om 06.27 uur overleden.
De periode na het overlijden van Kees was onwerkelijk, verdrietig en hard. Wij weten dat het beter is voor Kees en dat hij op een rustige manier is gegaan zonder pijn. Ondanks deze gedachte mis je hem, mis je hoe het zou zijn en mis je het zorgen voor je kind. Wel is ons duidelijk geworden dat mijn vriendin en ik alles aan kunnen. We waren al die tijd positief en stonden dag en nacht voor elkaar klaar. En zo ook onze familie en vrienden. Een tijd die ons heeft verbonden en liefde heeft geschonken voor altijd. Dankzij onze kleine man.
Ook hebben we de tijd in het UMCG op de afdeling Neonatologie, ondanks de heftigheid, als veilig en mooi ervaren. De mensen die werken op deze afdeling zijn met een woord geweldig. Met hun passie en menselijkheid hebben de verpleegkundigen en kinderartsen onze dagen in het ziekenhuis dragelijker gemaakt. Naast hun zorg voor Kees en de andere baby’s, zagen we ook dat zij bezig waren met onderzoek. Onderzoek om te kijken hoe prematuren een grotere kans van overleven zouden kunnen krijgen.
Door onze ervaring op de afdeling Neonatologie en door het gemis van Kees, hebben we besloten dat we hier iets mee moeten doen. Kees moet voortleven en niet alleen in gedachten. Wij gunnen niemand het verliezen van een kind en wij willen iets terug doen als het gaat om onderzoek naar vroeggeboorte.
Het idee om t-shirts te ontwerpen komt doordat ik altijd t-shirts draag, maar deze vaak niet helemaal naar wens zijn. De opdruk ‘Always & Everywhere’ is gebaseerd op onze tattoo die wij ter ere van Kees hebben laten zetten. Toen was daar onze eigen t-shirt lijn, byKees*. Een t-shirt lijn met fijne shirts, in goede kleuren en unieke handmade prints. Met de verkoop van onze t-shirts gaat een donatie naar Strong Babies. Dit zullen we elk jaar persoonlijk overhandigen.
Naast onze eigen kledingmerk willen we de website en social media gaan gebruiken om ervaringen te delen. We willen verpleegkundigen en kinderartsen aan het woord laten en jullie meenemen in de onderzoeken die gedaan worden van de donaties.
